ဒိြဟအေတြး

ယံုၾကည္ခ်င္တယ္
မင္း တကယ္ခ်စ္တာပါလို႔
မယံုရဲဘူး
အသဲ ခြဲသြားမွာစိုးလို႔ပါ။

နားေထာင္ခ်င္တယ္
မင္း ေျပာသမွ်ကို
မၾကား ရဲဘူး
ငိုသံ ေတြပါမွာစိုးလို႔ပါ။

သိေစခ်င္တယ္
ကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို
မေျပာရဲဘူး
သံသယေတြ ပါမွာစိုးလို႔ပါ။

ဖြင့္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္
ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြကို
ၿမိဳသိပ္ထားလိုက္တယ္
မင္းစိတ္ညစ္မွာစိုးလို႔ပါ။

လက္တြဲခ်င္တယ္
စိတ္ကူးယဥ္ကမာၻေလးဆီကို
မေခၚရက္ဘူး
မင္း မေပ်ာ္မွာစိုးလို႔ပါ။

လမ္းခြဲ

ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့

အရာေတြအားလံုး

လႊတ္ခ်လိုက္တယ္

ဘာတစ္ခုမွ

မက်န္ေတာ့တာေသခ်ာေနလို႔ပါ။

စြဲလမ္းစိတ္ေၾကာင့္

အသည္းတစ္ျခမ္းလည္း

ဲဲကၽြမ္းခဲ့ရၿပီ

ဇာတ္လမ္းဆံုးမွ

ဒဏ္ရာဆိုတာျမင္မိတာပါ။

အခ်စ္ဆိုတဲ့

စကားလံုးေတာ့

မသံုးဖို႕ေတာင္းပန္ပါတယ္

ထပ္ကြဲစရာ

အသဲ မရွိေတာ့လို႔ပါ။ ။

အမွား

အသိ နဲ႕

သတိ

လြတ္ကင္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္

မာန နဲ႔

အတၱ

ဆက္တိုက္ ေမြးဖြားလာတယ္

ေဒါသေတြ

ထိန္းမရတဲ့အဆံုးေတာ့

ရင္ဘတ္နာၿပီးက်န္ခဲ့တာေပါ့

ထပ္လုပ္ပါအံုး

ရင္နာရုံေလးရွိေသးတယ္

ရင္ကြဲမွ ေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္…

ဒီတစ္ခါေတာ့

အသိနဲ႕

သတိကပါ

သိသိနဲ႕ အခြဲခံမွာပါ။     ။

ေျပာင္းျပန္စီးတဲ့ျမစ္

ေမ့ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစာရင္း
ေျဖသိမ့္ေနေပမဲ့
ပိုလို႔ေတာင္ သတိရေနသးတယ္။

မုန္းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း
နာက်ည္းခ်င္ေပမဲ့
ပိုလို႔ေတာင္ ခ်စ္မိလာေသးတယ္။

ေ၀းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း
ထြက္ေျပးခ်င္ေပမဲ့
ပိုလို႔ေတာင္ နီးေနခ်င္တယ္။

မေတြ႕ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း
ေရွာင္ပုန္းခ်င္ေပမဲ့
သူ႕ေရွ႕ကိုေရာက္ေရာက္ေနခဲ့တယ္။

ခ်စ္ခ်င္ေတာ့ မုန္း
ထြက္ေျပးေတာ့ လိုက္
နီးလိုေတာ့ ေ၀း
ေရွာင္ပုန္းေတာ့ ရွာ။

သံလိုက္ေတြလို
ဆန္႔က်င္ဖက္ဆြဲ
ေျဗာင္းျပန္စီးတဲ့
သမုဒၵရ ျမစ္ပါလား။

အိမ္ေထာင္ဖက္

မိန္းကေလး.....
အခ်စ္ ဆိုသည့္
ထိုေႏွာင္ႀကိဳးေၾကာင့္
အဘယ္မွ်ပင္ ခ်စ္ေစကာမူ
သံေယာဇဥ္ထား ဘယ္လိုမ်ားလည္း
ၾကင္ေဖာ္ ေႏွာင္ဖက္ ျဖစ္ရန္မူကား
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ယုံၾကည္မႈတို႔
ရွိရန္လို၏။

ထိုသို႔မဟုတ္
ယံုၾကည္မႈေပ်ာက္
အိမ္ေထာင္ေဆာက္က
သံသယမကင္း
အိမ္ေထာင္ျခင္းကား
ဆင္းရဲအေပါင္း ၀န္းရံခ၍
မရႊင္မၾကည္ ရန္ေဘးသီ၏
အျမင္မၾကည္ အတူေန၍
အိမ္ေထာင္ဖက္ထား
ေပါင္းဖက္ ျခင္းကား
ေလာင္မီးစတို႔ ဆထက္ပြားကာ
ေကြကြင္း ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ေလ၏
ဒုကၡေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏ ။ ။

တိမ္ၾကားက လ

အာကာတစ္ခြင္
တိမ္ေတာင္ေတြဖံုး
မည္းေမွာင္ေနတဲ့
ေကာင္းကင္ေအာက္
အလင္းေရာင္ေပ်ာက္လို႔
စမ္းတ၀ါး၀ါး
ခရီးသြား။

ဘယ္ဆီကိုသြားရမယ္မွန္း
ေတြးဆလို႔ေမွ်ာ္
ေရွ႕ ေနာက္ရယ္
တြက္ ခက္ခ်ိန္မွာ
တစ္ခ်က္ကေလးရယ္ပ
သူလင္းကာ အေရာင္ျပတယ္
တိမ္ၾကားက လ။

ဂတိ

ခံစားခ်က္ခ်င္းကေတာ့
တူညီမယ္ထင္ပါရဲ႕
ကိုခံစားေနရသလို
သူလဲခံစားေနရမယ္ထင္ရဲ႕။

လြမ္းေနရတယ္ လို႔
အသံကုန္ေအာင္ ေအာ္ခ်င္ေပမဲ့
သူကေတာ့
့ၾကားႏိုင္မယ္မထင္။

ေ၀းေနရတယ္ဆိုေပမဲ့
မင္းရဲ႕ အသံ
မင္းရဲ႕ ဟန္ေတြ
ကို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ
ထာ၀ရရွိေနမွာပါ။

အမွန္တရားေတြ အတြက္
မင္းနဲ႔ကို႔ရဲ႕
သိကၡာတရားေတြ အတြက္
ကို႔ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲလို႔
ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာကို
ကိုနဲ႔အတူရင္ဆိုင္လိုက္ပါ ။ ခ်စ္သူ...........

မင္းအတြက္
အေကာင္းဆံုးေတြကို ေဆာင္က်ည္းၿပီး
အရာရာကို ေပးဆပ္ဖို႔
အသင့္ျပင္ဆင္
ေစာင့္ဆိုင္းေနပါ့မယ္။

ယံုၾကည္မႈ႕အျပည့္န႔ဲ
စိတ္ခ်လက္ခ်လွမ္းခဲ့ပါ
ခ်စ္သူ.... ေရ.....
တံခါးအားလံုး
မင္းအတြက္
ထာ၀ရ ဖြင့္လို႔ထားတယ္။ ။

ေဆးတစ္ခြက္

ေတြးလိုက္တိုင္း မင္းအေၾကာင္း
ျမင္ျမင္သမွ် မင္းရုပ္ပံုလႊာ
လႈပ္ရွားမႈေတြအားလံုး
ကို႔ရဲ႕စိတ္ေတြမဟုတ္တာ ေသခ်ာေနေလရဲ႕။

ရင္အစံု နာက်င္လြန္းလို႔
ဘယ္ေနရာေတြ နာက်င္ေနမွန္းမသိ
ေဆး၀ါးလည္းမရွိေတာ့
ခံစားေနရရုံေပါ့။

ေမာင္းထုတ္ဖို႔လဲ မစဥ္းစား
ေမ့ပစ္ဖို႔လည္း မတတ္ႏိုင္
ကုစားစရာ ဒဏ္ရာမဟုတ္ေတာ့
ရင္ေတြကြဲေအာင္ခံရၿပီေပါ့။

ခ်စ္သူ.....
မင္းသာ... ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
အျမန္လာေရာက္
ကုစားေပးလွည့္ပါ။ ။

သံသယကင္းမွျပန္လာပါ

ငါေလ.....
ယံုၾကည္မႈေတြအျပည္႔နဲ႔
ငါ့ရဲ႕လက္ကိုတြဲလို႔
မင္း ေပ်ာ္ေနတာကိုလိုခ်င္တာပါ။

ငါေလ.....
ေအးခ်မ္းမႈေတြနဲ႔
အပူအပင္ေတြကင္းလို႔
မင္းၿပံဳးေနတာကိုလိုခ်င္တာပါ။

ငါေလ.....
သူမ်ားေတြလိုပဲ
မင္းနဲ႔အတူတြဲလို႔
စိုေျပတဲ့မိသားစုေလးကိုေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာပါ။

ငါေလ.....
အရာရာကိုလဲ
မင္းကိုသိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔
အရႈံးေပးလိုက္တာပါ။

ငါေလ.....
ဆူးဖိနပ္ေတြနဲ႔ မင္းနင္းေျခဖို႔
ငါ့အသည္းႏွလံုးကို
ထုတ္ေပးခဲ့တာပါ။

ဒါေပမဲ့
ခ်စ္သူ.....
သံသယ ရွိရင္
ျပန္လွည့္မလာပါနဲ႔။ ။

ေလဒဏ္ခံရတဲ့ေလွကေလး

ခ်စ္သူ....
မင္းနဲ႔ကိုရဲ႕ေလွငယ္ေလး
ပင္လယ္ျပင္ကို အတူျဖတ္ဖို႔
ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္.....

ပင္လယ္ျပင္အစ
ကမ္းစပ္တစ္ေနရာက
ေလစိမ္းေတြရဲ႕ ဒဏ္ကို
ေၾကာက္႐ြံ႕သြားတာလား
ကိုတို႔ရဲ႕ ေလွကေလး
ခိုင္ခံ့မႈ႕ကို မယံုၾကည္လို႔လား
ပင္လယ္ျပင္ကို ရင္မဆုိင္ရဲေတာ့တာလား
လားေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေမးခြန္းေတြနဲ႔
ေလွကေလးေပၚမွာ ကိုတစ္ေယာက္တည္း။

ယံုၾကည္တယ္ဆိုလိုက္ခဲ့ပါ
အားအင္အျပည္႔နဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔
ကို ေစာင့္ေနတုန္းပါပဲ
မင္းနဲ႔အတူရြက္လႊင့္ဖို႔
ကို႔ထံကို မင္းျပန္ေရာက္မွ
ကမ္းစပ္က ခြာေတာ့မယ္။

ရင္နာတာ
ေမွာက္အိပ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္သူ..... ။ ။